ÖĞRENDİM

İpek Ongun'un 'Sabah Pırıltıları' adlı kitabında gördüm bu şiiri, çok hoşuma gitti.


ÖĞRENDİM

İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim

Yapabileceğin tek şey sevebilecek biri olmak.

Gerisi onlara kalmak...

İnsanları ne kadar düşünürsen düşün,

Onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim.

Güven elde edebilmek için yılların gerektiğini,

Ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim.

Önemli olanın hayatındaki eşyaların değil,

Hayattaki kişilerin olduğunu öğrendim.

İnsanın ancak on beş dakika çekici olabileceğini,

Ondan sonra alışıldığını öğrendim.

Kendimi karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarını değil,

Kendimin en iyi yaptıklarını ölçüt almam gerektiğini öğrendim.

İnsanlar için olayların değil, onların daha önemli olduklarını öğrendim.

Ne kadar ince kesersen kes, kestiğinin her zaman iki yüzü olacağını öğrendim.

Sevdiğin kişilere sevgi dolu sözler söylemen gerektiğini,

Belki bu defa onları son görüşün olabileceğini öğrendim.

Her ne kadar onu düşünürsen de, yine de gidebileceğini öğrendim.

İnsanların seni hep hesapsız sevdiğini,

Ama bunu nasıl göstereceklerini bilmediğini öğrendim.

Sinirlendiğinde gerçekten buna değse bile

Asla acımasız olmamam gerektiğini öğrendim.

Bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini

Ve senin yinede onu affetmen gerektiğini öğrendim.

Bazen başkaları tarafından affedilmenin yetmediğini öğrendim.

Kendini de affetmeyi öğrenmelisin.

Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun,

Dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim.

Geçmişimiz ve durumumuzun olduğumuz kişiliği etkilediğini,

Ama olmamız gerekene karşı sorumlu olduğumuzu öğrendim.

İki kişinin tartışmasının,

Birbirini sevmedikleri anlamına gelmediğini öğrendim.

Yazmanın konuşmak kadar duygusal çaba gerektiğini öğrendim.

En fazla önemsediğim kişilerin benden hep uzaklaştıklarını öğrendim.

İnsanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin

Çok zor olduğunu öğrendim

Sevmeyi ve sevilmeyi öğrendim.

ÖMER B. WASHİNGTON